مادر شدن چه سخته!

از نگرانی و ترس از آینده وبلاگهای گلابتون بانو ، روزهای مادرانه ، شبنم و .... روز به روز می خونم . 

خودم رو جای تک تکشون میذارم ، تو باشگاه با مامان ها که حرف می زنم می گویند بچه سخته ، حمالیه بچه نیاریااااااا کیف دنیا رو بکن ؟؟!! 

از یه طرف همسری هم که بچه می بینه و حتی بهش فکر می کنه دلش قنج میره!! 

اما من چی ؟  

می ترسم که در سن 29 سالگی و بعد از 2 سال که از ازدواجمون می گذره هنوز زوده بچه بیارم !  

می ترسم که بعد از 9 ماه مرخصی زایمان دوباره باید برم سر کار و بچه ویلون سیلون مهد می شه و میشه کارمند کوچولو!! 

میدونم که همه سختیهاش از بارداری ، زایمان ، شیردهی همش به عهده منه و مسئولش منم و پدر جان هم این درد و رنج ها رو کمتر درک می کنه ! حمایت می کنه ولی نمیدونه درد چیه ، قاطی شدن هورمون ها چیه و .... 

نگرانم از تربیتش وقتی که تو خیابون نوجوانهای عجیب و قریب و گاها سیگار به دست همه من رو می ترسونه .....