در احوالات هفته 13

-کم کم شکمم داره قلمبه تر میشه! 

-ولی خدا رو شکر حالت تهوعم کمتر شده ولی همچنان از مرغ بدمممممم میاد! 

-هنوز هیچی تو دلم حس نمیکنم، شاید هر از گاهی نبض های تند تند که ممکنه به خاطر هیجان من به وجود بیاد. 

-دوست دارم زودتر جنسیتش معلوم شه که براش اسم بزارم ، لباس بخرم ، ... اگه تنبلی نکنم یکم کاردستی درست کنم .  

-خدا رو شکر مرحله اول غربالگری جوابش نرمال بود .انشاله که مرحله دوم هم به خیر  بگذره. 

- هنووووز به همکارهام نگفتم ، البته میدونم که شک دارند هاااا ولی دو دلم که بهشون بگم یا نگم ! خوب نگم هم تا 2 -3 هفته دیگه میفهمن.... راستش یکم هم روم نمیشه که بهشون بگم  

- دخترخاله ام انشاله تا یکماه دیگه فارغ میشه ، حسابی گرد شده و نی نی گولوش هم لگدپرانی های اساسی داره ولی خیلی حس قشنگیه انشاله که نی نی من هم سالم این ماه ها رو طی کنه  

-تو اداره بین خانم های جوون و یک همکارمون که بارداره راجع به سختی های زایمان طبیعی داد سخن هاااااااااااست که نگوووووووو ! میگن اصلا نمی ارزه که اینقدر درد تحمل کنی! طبیعی خلاصه که میگن نمی ارزه درد بکشی و آخرش هم ممکنه بگن سزارین !!! !!!! نمی دونم چی بگم !!! ولی میدونم سختههههههه.!!! 

-تصمیم دارم کلاس های خانم روستا اسم بنویسم که هم روحیه ام عوض شه هم یکم ورزش کنم . واقعا به ورزش نیازدارم. 

-برای دوست خوبم گلابتون بانوی عزیز هم آرزو میکنم که به راحتی فارغ شه .