جدال مدرنیته و سنت

این روز ها جلساتی که راجع به مادربودن و تربیت بچه و خانواده است سرراهم قرار میگیره و یا حتی جملات و آموخته هایی از روانشناسان حاذق ...

جالب این جاست که همشون به نوعی یک حرف رو می زنند اینکه مادر قلب خانواده است ، این که زن باید زنانگی خودش رو حفظ کند ، تربیت فرزند از خانه و مادر و پدر شروع میشود.این که پدر الگوی پسر و مادر الگوی دختره ... و اگه مادر و پدر خوب باشند تربیت بچه مسیر صحیحی رو می رود...

اما سنت و مذهب ابا چهره مذهبی میاد میگه که غرب ما رو هدف قرار داده و با 110 شبکه فارسی زبان و سریال های آنچنانی دارد ذهنیت مادر خانواده رو عوض میکنه و مادر خانواده کم کم  سمت و سوق اش به اون سو میرود دخترانی بی عفت تربیت میکند ...این که زن باید همسرش رو احترام کند و از این قبیل حرف ها

اما مدرنیته خیلی شیک و زیبا با چهره عام پسند میاد وحرف میزند که شاید امروزه خیلی بیشتر مورد پسند دختران و پسران قرار می گیرد شاید همون حرف هاست همون آموزه های دینی تو بطن اون نهفته است اما چون از زبان مدرن و چهره غیرمذهبی زده میشه ، بیشتر مورد قبول واقع میشود .

البته که انتقاد هم برای هر دو گروه زیاده و همه حرفها موافق و مخالفانی دارد.

اما این حقیقتی است که دیده ام و میخواهم با خودم قرار بگذارم که به چهره آدم ها توجه نکنم به عمق و معنای حرفهاشون اول توجه کنم شاید همون یک جمله در من تحول ایجاد کند . مثل آواز میمونه گاهی صدایی رو میشنوی و اون صدا زیبا و دلربا است اما اگر همون صدا رو با چهره ببینی ممکنه دیگر اونقدرها هم دلربا به نظرت نرسد.

اما و اما آیا این که دائما به همه حرف ها گوش کنی تا شاید یک جمله اش مناسب و کاربردی حال و روز من باشد درسته ؟آیا در ضمیر ناخودآگاه من اثر نمی گذارد؟